Mung Ngoi, “drink laolao, sing song Lao!”

door 15 nov, 2006

Mung Ngoi, “drink laolao, sing song Lao!”

10 – 13 november 2006
Vanuit Nong Khiaw is het een uurtje varen naar Mung Ngoi. Deze plaats is alleen per boot te bereiken en daardoor een oase van rust volgens vrienden van ons. Zij, Karin en Jasper, waren 5 jaar geleden al eens hier en waren zo gecharmeerd van het plaatsje dat zij zelfs 10 dagen zijn gebleven. Tijdens het bekijken van hun fotos voor onze reis, hebben we er eentje meegekregen om de mensen van het guesthouse op te zoeken en te kijken hoe het met hun gaat.

Mama Tjuum

De aankomst is uitnodigend. Alhoewel het plaatsje inmiddels in de reisgidsen staat en het steeds meer wordt bezocht door backpackers, is het nog steeds klein en stil. Geen gemotoriseerd verkeer of verharde paden. Wel is er een grote keuze aan guesthouses. Al snel krijgen we een “bungalow“ met uitzicht vanuit de hangmat op de rivier de Nam Ou aangeboden voor 1½ dollar. Leuke plek. Na de lunch besluiten we meteen maar de familie van de foto op te zoeken en na een paar keer rondvragen, vinden we guesthouse Riverview, dat wordt beheerd door Mama Tjuum. We laten haar de foto zien en ze weet meteen om wie het gaat. “Kalien, Kalien! She here Mung Ngoi! Drink laolao, sing song Lao”. Karin en Jasper hebben hier dus een blijvende indruk gemaakt. We krijgen meteen thee aangeboden en we voelen ons meteen thuis. Tjuum nodigt ons uit om ’s avonds terug te komen om de vis van 10 kilo die haar man vanochtend ving te gaan eten.

Visingewanden en laolao

Die avond zien we ook Wong (zwager) en Kiau (echtgenoot), de mannen op de meegebrachte foto, in haar restaurant. Ze zijn met een aantal andere mannen al druk aan het eten van de vis. Saang, de jongen aan tafel die redelijk Engels sprekt, zegt dat de ingewanden van de vis bij de meeste buitenlanders niet zo in de smaak vallen en we bedanken dan ook voor deze snack. Inmiddels vloeit de laolao, de lokale whiskey, rijkelijk. Dan kom de meerval van 10 kg op tafel in verschillende gerechten en wordt het echt gezellig. De communicatie is jammer genoeg beperkt, dus blijft het allemaal wat oppervlakkig, maar met wat laolao en beer Lao is dat niet erg. We krijgen de beste, ondefineerbare stukken meerval aangeboden door Wong met de mededeling dat we goed moeten eten. Niet echt onze smaak, maar erg goed bedoeld. Ook blijft de laolao maar komen, waarmee we e.e.a. kunnen wegspoelen. De gehakt die Tjuum van de vis heeft gemaakt (fish laap) is wel erg goed. Na te zijn overgehaald door Tjuum (“you sleep Tjuum bungalow, same sleep Kalien, drink laolao, speak lao”), besluiten we de volgende dag te wisselen van guesthouse.

Dutten in de hangmat

De volgende dag doen we helemaal niets. Lekker ontbijten en rustig door het dorpje lopen, een beetje dutten in de hangmat, een beetje lezen. Geen planning voor vandaag. Marjan en ik zijn echter beide types die, wanneer we op een nieuwe plek zijn, ook graag de tijd zoveel mogelijk willen invullen. Soms wel lastig, want na een halve dag vervelen we ons al.

Trekking

Zondag gaan we een 2-daagse trekking doen met Saang en Kiu. Saang heeft zijn eigen reisbureautje en kent de familie van Tjuum goed. De tocht brengt ons bij een grot, waar een groot deel van de bevolking van Mung Ngoi tijdens de Amerikaanse bombardementen tussen 1964 en 1973 heeft geleefd. Gedurende de dag schuilde de bevolking hier om ’s nachts de rijstvelden te bewerken.

Na een warme dag en een vijf uur durende tocht dwars door de rijstvelden, komen we aan het einde van de middag aan in een klein Khamu dorp. Daar overnachten we bij de chief in huis.

Bamboelarven als snack

Maar eerst brengt Saang ons naar het huis van ee vriend van hem. We krijgen een soort rijstwijn (gegiste rijst in bamboe) aangeboden, dat erg lekker smaakt. Dan begint Saang met Kiu het vuur aan te maken om een adere snack te wokken. Larven. Deze nestelen zich in bamboe en zijn opgebakken een lekkernij voor de mensen hier. Dus wij moeten er ook aan geloven. En eigenlijk is het best goed te eten. Ik denk niet dat het een gat in de markt is voor de zoutjesindustrie in Nederland, maar slecht is het niet.

Na het eten frissen we ons op onder de koude kraan achter het huis van de chief. Alles is hier primitief en Mung Ngoi lijkt hierbij nog luxe en ontwikkeld. Weer fris na de lange tocht van vandaag, slenteren we door het dorpje. Het bestaat uit ongeveer 30 huisjes, omgeven door een bamboehek. Buiten het hek lopen koeien, maar ook binnen het hek vinden we allemaal beesten. De varkens, honden, kppen en eenden lopen tussen de bewoners in en af en toe moeten de kippen het huis uit worden gejaagd.

Gegrilde aap

“Come here, you see this” ineens komt Saang ons tegemoet. Achter in het dorp is een familie een aap aan het barbecuen. Deze is vandaag geschoten en wordt klaargemaakt om te worden gegrild. Eigenlijk is dit dier beschermd en mag dit niet, we merken dan ook aan de bewoners dat ze onze nieuwsgierigheid niet erg op prijs stellen. Het beeld van de verstijfde aap blijft ons de hele avond bij.

Bosrat als avondeten

Na het eenvoudige eten met veel sticky rice worden we uitgenodigd bij een andere vriend van Saang. Ook hier wordt ons weer een heerlijk gerecht voorgeschoteld, namelijk bosrat. De staart en de klauwtjes zijn nog goed herkenbaar. Toch even proeven en ook dit smaakt niet verkeerd. Maar dat zal komen door de pittige kruiden die zijn gebruikt. Na een aantal glazen laolao zoeken we ons bed op.

Boskat als ontbijt, laolao om het weg te spoelen

De volgende ochtend kan het niet op, want nu staat er boskat op het menu. Dit is minder lekker en gelukkig wordt er voor het echte ontbijt instant noodles uit een pakje klaargemaakt. Na twee glazen laolao (het is nog geen negen uur), gaan we weer op pad. He pad wordt na een uur lopen een rivier, die we op onze slippers een dik uur volgen. Toch behoorlijk zwaar deze trekking en er wordt lange tijd niets tegen elkaar gezegd. Nadat we na vele beklimmingen en afdalingen nu eindelijk de laatste afdaling naar de rivier de Nam Ou inzetten, zien we eindelijk Kiau en Wong met de boot op de afgesproken plek. Een hele opluchting.

Verse vis op de barbecue

De terugtocht is geweldig en we worden weer helemaal vrolijk van de boottocht. Kiau gooit de netten nog een keer uit en samen met hun vangst van de ochtend, wordt er op een verlaten strandje een bbq georganiseerd. Ook nu komt de laolao weer tevoorschijn en wordt de dag gezellig besloten. Deze kant van de Nam Ou is echt adembenemend mooi. In ons smalle bootje genieten we enorm. Kiau en Wong noemen ons nog eens dat ze dit ook gedaan hebben met Karin en Jasper en we begrijpen waarom zij hier 10 dagen lang zijn gebleven.

Reisverhalen

Over Marjan

Het is inmiddels al heel wat jaren geleden dat ik het reizen ontdekte. Sindsdien heb ik vele landen bezocht en, naast Nederland, in Egypte en Mexico gewoond. Ik deel graag alle mooie plekken met je.

Lees meer over Beleef de Wereld

Bekijk de route van mijn rondreis door Laos

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*